Pablo López Zambrano chef de Antxeta by Taberu
INGALATERRA, FRANTZIA, JAPONIA EDO BARTZELONAKO SUKALDEETAN BIDAIATZEN ETA TREBATZEN BI HAMARKADA BAINO GEHIAGO EMAN ONDOREN, PABLO LÓPEZ ZAMBRANOK AMETS BAT GAUZATZEKO TOKIA AURKITU DU AMOREBIETA-ETXANON: ANTXETA IREKI, MUNDUAK IKASITAKO TEKNIKAK TOKIKO ETA DENBORALDIKO PRODUKTUEKIN FUSIONATZEN DITUEN JATETXE BAT, PLATER BAKOITZAK EMOZIOA ETA OROIMENA PIZTU DEZAN.
Zure sustraiak Ekuadorren daude, baina zure ibilbidea nazioartekoa da. Nola eragin zuen zure jatorriak sukaldaritza ulertzeko moduan eta zerk bultzatu zintuen hain gazte irtetera?
Ekuadorren jaio nintzen, janaria beti elkartzeko gunea zen inguru batean. Oso gaztetatik sentitu nuen sukaldaritza elikatzea baino zerbait gehiago zela: maitasuna adierazteko modu bat zen. 18 urterekin Bartzelonara jauzi egitea erabaki nuen Hofmann eskolan ikasteko. Sukaldaritza teknikoago eta sortzaileago batean trebatu nahi nuen, eta banekien nire konfort-eremutik atera behar nuela hori lortzeko.
Ingalaterran, Frantzian, Japonian… lan egin duzu. Zer ikaskuntza erabakigarri daramazu etapa bakoitzean?
Ingalaterran, Frantzian, Japonian, Bartzelonan… bizi izan naiz, eta leku bakoitzean zerbait desberdina ikasi dut. Londresen Michelin izarrak zituen chef batekin lan egin nuen; Parisen, fusio-sukaldaritza frantziar-japoniar batean; Japoniak bere doitasunagatik eta produktuarekiko errespetuagatik markatu ninduen; Bartzelonan Mediterraneoko sukaldaritzan trebatu nintzen. Horrek guztiak eragina izan du gaur egiten dudan sukaldaritzan.
Azkenean, zure bizitzak Amorebieta-Etxanora eraman zintuen. Zer aurkitu duzu hemen pauso hori emateko?
Patuak Zornotzara ekarri ninduen Monica nire bikotekideari esker. Baina bitxiena da nire lehenengo oporrak hemen izan zirela, Euskadin. Hango paisaiak, gastronomia, kultura… gogoratu nituen. Pentsatu nuen: “Ea egunen batean horrelako leku batean lan egiten dudan, itsasoko eta lurreko produktuekin, janaria errespetatzen duen publikoarekin“. Urte batzuk geroago, bizitzak aurrean jarri zidan.
Antxeta by Taberu amets baten amaiera da. Zein izan zen proiektu hau sortzeko inflexio-puntua?
Beti amestu izan dut zerbait propioa izatearekin, sukaldaritza ulertzeko dudan modua transmititzeko espazio bat. Londresen ondo geunden, baina denborarekin sentitu genuen familia bat eraiki nahi genuela ingurune hurbilago eta lasaiago batean. Amorebietara iritsi ginenean, dena egokitu zen. Hortik sortu zen Antxeta: sortzeko, zaintzeko eta hunkitzeko beharretik.
Antxetan Japonia, Latinoamerika, Frantzia eta Euskal Herria batzen dituzue. Nola aurkitzen duzu tradizioaren eta sormenaren arteko oreka?
Bertako produktu freskotik abiatzen gara beti: Bermeoko arraina, inguruko barazkiak, Amorebietako hornitzaileak… Hori da gure aingura. Hortik aurrera, japoniar teknikak edo Latinoamerikako eta Frantziako eraginak aplikatzen ditut, baina behartu gabe. Asmoa da platera jariatzea, dena zentzuzkoa izatea.
Zer eramango zenuke Euskaditik zure lurraldera? Eta zer ekarriko zenuke?
Egosi bat, babarrunak edo dilistak bezalako platerak eramango nituzke, hemen modu ikusgarrian prestatzen direnak. Ekuadorretik amonaren postre bat ekarriko nuke: pikuak gaztarekin, karrakatzeko almibarretan prestatuak, maitasunez eta oroitzapenez betetzen nauen zaporea.
ANTXETA BY TABERUK PINTXO ONENAREN SARIA IRABAZI DU JAN ALAI 2025en
“Oso pozik eta oso hunkituta gaude aintzatespen honekin. Jan Alaien lortzen dugun bigarren saria da. Iaz publikoak eman zigun babesa herri bozketarekin eta aurten epaimahai profesionalak gure lana baloratu du eta horrek ilusio berezia egiten digu “.
